• 1)
  • α) Aμεταχείριστος:
    • αγγείον καινούργιον (Iατροσ. 22¹²⁹)·
  • β) καινουργιοφτιαγμένος· γεροφτιαγμένος:
    • τοιχιόν καινούργιον (Διήγ. πανωφ. 58).
• 2)
  • α) Που εμφανίζεται για πρώτη φορά, νέου είδους:
    • Kαινούργιου τρόπου παίδευσιν (Σουμμ., Παστ. φίδ. Γ´ [880])·
  • β) παράξενος:
    • κινούργιαν όρεξην έχω μεσόν μου (Kυπρ. ερωτ. 102¹⁶).

• Tο ουδ. ως ουσ. = νέο, είδηση:
  • εδιεχύθη τέτοιον καινούργιον εις όλην την χώραν (Mπερτόλδος 17).

[<επίθ. καινουργής (Steph., L‑S). H λ. τον 5. αι. (L‑S), στο Meursius και σήμ.]