• 1)
  • α) Που προέρχεται από το Θεό, που ανήκει στο Θεό:
    • Τούτ’ η βουλή ’ναι θεϊκή και θεϊκός ο νόμος (Ζήν. Α´ 122)·
  • β) που αναφέρεται στο Θεό:
    • επιστήμες θεϊκές (Τζάνε, Κρ. πόλ. 580¹²).
• 2) Υπέροχος, θείος:
  • όνομα το περίφημον, αυτό το θεϊκόν σου (Σουμμ., Παστ. φίδ. Δ´ [1086]).

[μτγν. επίθ. θεϊκός. Η λ. και σήμ.]