• Α´ Μτβ.
  • 1) Παίρνω το θάρρος, τολμώ:
    • (Φαλιέρ., Ιστ. 665).
  • 2)
    • α) Ελπίζω, περιμένω κ.:
      • να μη θαρρείτε να λάβετε βασίλειον (Ιστ. Βλαχ. 2679)·
    • β) υπολογίζω σε κάπ. ή σε κ., «στηρίζομαι» σε κάπ.:
      • Αφέντη σας εχάσατε, σε ποιον τώρα θαρρείτε; (Αλεξ. 1894)·
      • φρ. είμαι θαρρούμενος =
        • (α) ελπίζω:
          • (Μαχ. 586²⁵)·
        • (β) «στηρίζομαι», υπολογίζω σε κ.:
          • (Μαχ. 182²⁸)·
        • (γ) έχω εμπιστοσύνη:
          • (Ασσίζ. 151¹⁶).
  • 3) Νομίζω, φαντάζομαι, πιστεύω κ.:
    • τα μάτια σου βλέπω, θαρρώ και είναι βουρκωμένα (Διγ. O 2706).
  • 4)
    • α) Εμπιστεύομαι, έχω εμπιστοσύνη σε κάπ.:
      • θαρρούμεν εις εσέν (ενν. τον Κύριο) (Ιστ. Βλαχ. 2600)·
    • β) εμπιστεύομαι κ. σε κάπ.:
      • λόγον τινά απόκρυφον βούλομαί σοι θαρρήσαι (Διγ. Gr. 422)·
      • φρ. ποιώ κάπ. θαρρούμενον = κάνω κάπ. να με εμπιστευτεί, τον πείθω:
        • (Ασσίζ. 283¹²).
• Β´ Αμτβ.
  • 1)
    • α) Παίρνω θάρρος:
      • εθαρρήσασιν οι Τρώες (Ερμον. Ν 101)·
    • β) έχω θάρρος:
      • θαρρών επιλογήθη (Αχιλλ. L 201).
  • 2) Νομίζω, φαντάζομαι:
    • Δεν είν’ δικοί σου, σα θαρρείς (Σουμμ., Παστ. φίδ. Γ´ [588]).
  • 3) Εμπιστεύομαι:
    • (Διήγ. παιδ. 278).

• Η μτχ. θαρρούμενος ως επίθ. =
  • 1) Σίγουρος:
    • ας είσαι θαρρούμενος, δεν θέλει διαβήν η Κερεκή και θόλομεν εσμικτήν αντάμα (Μαχ. 656²).
  • 2) Εξασφαλισμένος, ασφαλής:
    • οι εγγυτάδες να ένι τοιούτοι άνθρωποι, διά να ένι καλά θαρρούμενος απ’ αυτούς (Ασσίζ. 459¹⁵).

[αρχ. θαρσέω (θαρρέω). Η μτχ. θαρρούμενος και σήμ. ποντ. Η λ. και σήμ.]