• 1) Βούληση, θέληση:
  • η γυναίκα νόμο τση να ’χει τ’ αντρός τση πρέπει τη θέληση (Ροδολ. Α´ 652)·
  • φρ. είμαι στη θέληση κάπ. = βρίσκομαι στη διάθεση, είμαι στις προσταγές κάπ.:
    • (Φαλιέρ., Ρίμ. 257).
• 2) Επιθυμία, πόθος:
  • θέλησιν σην εκπλήρου (Βίος Αλ. 793).
• 3) Συγκατάθεση, συναίνεση:
  • ουδέν ημπορεί κανείς αγοραστής το ανάστημαν τό κείθεται απάνω εις άλλου γην να το αγοράσει άνευ της θελήσεως εκείνου (Ασσίζ. 453³⁰).

[αρχ. ουσ. θέλησις. Η λ. (‑ση) και σήμ.]