• Ευλογημένος με γάμο, νόμιμος (σύζυγος ή παιδί):
  • δος μου την θυγατέρα σου γυνή βλογητική μου (Διγ. O 1653)·
  • ειδέ και αποθάνει ο υιός μου χωρίς να κάμει παιδίν ευλογητικόν … (Διαθ. Ακοτ. 147).

• Το θηλ. ως ουσ. = η σύζυγος:
  • (Ευγέν. 798).

[<ευλογώ + κατάλ. ‑τικός. Η λ. και οι τ. και σήμ. ιδιωμ. (ΙΛ, λ. βλογ‑). Η λ. τον 8.-9. αι. (LBG)]