• 1)
  • α) Φτηνός:
    • εποίκασιν ψουμίν κι επουλούσαν το φτηνόν (Μαχ. 522³²)·
  • β) (μεταφ.) τιποτένιος, ανάξιος λόγου:
    • (Σπαν. A 675)·
    • Θεωρείτε οι ακριβοί πώς ξοδιάζουν περίτου παρά τους φτηνούς (Μαχ. 436²¹).
• 2) Γενναιόδωρος:
  • κάνει (ενν. ο έρωτας) τον ακριβό φτηνό (Ερωτόκρ. Α´ 587).

[<ουσ. ευθηνία + κατάλ. ‑ός. Ο τ. ευτ‑ στο Βλάχ. Ο τ. φτηνός στο Somav. II (φτι‑, λ. mercato) και σήμ. Η λ. τον 6. αι.]