• 1) (Τροπ.) έτσι:
  • έτσα εμαζώχθησαν οι Τραπεζόντιοι (Ιστ. πατρ. 103²²).
• 2) (Σε θέση αντων.) τέτοιος:
  • θαρρείς … πως είναι ετσά κι οι γράδες; (Πανώρ. Γ´ 296).
• 3) (Με το και) (χρον. και αιτ.) αφού, μια που:
  • Μα ’τσά και το θυμήθηκα … (Πανώρ. Γ´ 359).
• 4) (Χρον. και υποθ.) μόλις· αν:
  • ετσά ’ρθει το παράξενον, θέλουν χαρεί οι εχθροί σου (Σαχλ. N 42).

[<επίρρ. ετσιδά. Η λ. και σήμ. ιδιωμ.]