Παράλληλη αναζήτηση
| 2 εγγραφές [1 - 2] | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
[Λεξικό Κριαρά]
- επώδυνος, επίθ.· υπώδυνος.
-
- Οδυνηρός:
- ζωήν να ζω επώδυνον, πάντοτε πονεμένην (Φλώρ. 1011).
- Το ουδ. στον πληθ. ως ουσ. = οι θλίψεις:
- του καιρού τα επώδυνα (Λίβ. Sc. 1651).
- Ως παρων.:
- Το όνομάν του εγράφετο Επώδυνος επάνω (Λόγ. παρηγ. L 433).
[αρχ. επίθ. επώδυνος. Η λ. και σήμ.]
- Οδυνηρός:
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- επώδυνος -η -ο [epóδinos] Ε5 : ANT ανώδυνος. 1. που προκαλεί πόνο, σωματικό ή ψυχικό: Επώδυνο τραύμα. Ο τοκετός είναι μία λειτουργία φυσιολογική αλλά επώδυνη. Σύγκρουση καθηκόντων, μία επώδυνη συνειδησιακή διαδικασία. || (ιατρ.): Επώδυνη σύσπαση, η κράμπα. Επώδυνα σημεία, για σημεία του σώματος που, όταν τα πιέσουμε, προκαλείται πόνος χαρακτηριστικός σε κάθε πάθηση. Επώδυνη αναισθησία, πόνος σε τμήμα του σώματος που έχει χάσει την αίσθηση της αφής. 2. (μτφ.) που επηρεάζει σοβαρά την ουσία του πράγματος στο οποίο επενεργεί: Mεταρρυθμίσεις επώδυνες για το καθεστώς.
επώδυνα ΕΠIΡΡ. [λόγ. < αρχ. ἐπώδυνος]
