• 1) Βρίσκω κ. τυχαία ή ζητώντας το:
  • τις να εύρει την καλήν, τις να την επιτύχει (Σπαν. O 302)·
  • καιρόν γλυκύν επέτυχαν και ημέρας ανωδύνας (Λίβ. Esc. 313).
• 2)
  • α) Κατορθώνω:
    • (Λίβ. P 839)·
    • ολίγοι … επέτυχον την πράξιν (Σπαν. B 329)·
  • β) (με υποκ. τη λ. γη) παράγω:
    • η γη, οπού δουλεύεται …, επιτυχαίνει καλά τα γεννήματα (Αγαπ., Γεωπον. 142).
• 3) Αποκτώ:
  • (Λίβ. (Lamb.) N 822).
• 4) (Αμτβ.) σημειώνω επιτυχία, ευδοκιμώ:
  • ήτον από Θεού να επιτυχαίνει πάντα (Χρον. Τόκκων 3099· Κομν., Διδασκ. Δ 343).

[<αόρ. του αρχ. επιτυγχάνω. Ο τ. πετυχαίνω και σήμ. Η λ. στο Βλάχ. και σήμ.]