Παράλληλη αναζήτηση
| 3 εγγραφές [1 - 3] | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- εκείθε [ekíθe] επίρρ. τοπ. : (λαικότρ.) από εκεί, από την εκεί μεριά.
[μσν. εκείθε(ν) < αρχ. ἐκεῖθεν]
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- εκείθεν [ekíθen] επίρρ. τοπ. : μόνο στη λόγια έκφραση ένθεν* και ~/ ένθεν* κακείθεν.
[λόγ. < αρχ. ἐκεῖθεν]
[Λεξικό Κριαρά]
- εκείθεν, επίρρ.· εκείθε· εκείθενε· εκείθες· κείθε· ’κείθεν· ’κείθες.
-
- 1)
- α) Από εκεί:
- οι Φράγκοι εξέβησαν εκείθεν εκ την Πόλιν (Χρον. Μορ. H 731)·
- β) από την άλλη μεριά:
- τον Γαλατάν … που ένι σιμά της Πόλεως, εκείθεν του λιμνιώνος (Χρον. Μορ. P 1279).
- α) Από εκεί:
- 2)
- α) Εκεί, πέρα:
- (Διήγ. ωραιότ. 653)·
- β) εκφρ. εδώθες ή εκείθες, εδώ κι εκείθες, εδώθ’ εκείθεν = εδώ κι εκεί, πέρα-δώθε:
- (Πένθ. θαν. 525), (Συναξ. γαδ. 301).
- α) Εκεί, πέρα:
- 3) Προς τα εκεί:
- όπου μας οδηγεί ο καιρός εκείθε ας ’κλοθούμεν (Πένθ. θαν. 20).
- 4) (Χρον.) έκφρ. αποτότε και εκείθεν = από τότε και στο εξής:
- (Διγ. Άνδρ. 34728).
[αρχ. επίρρ. εκείθεν. Οι τ. ‑ε (Somav., λ. εκεί) και κείθε και σήμ. ιδιωμ.]
- 1)
