• 1) Έχω τη δύναμη, είμαι ικανός να κάνω κ., μπορώ:
  • όσο μπορείς και δύνεσαι να το κρατείς χωσμένο (Φορτουν. Γ´ 492).
• 2) Τολμώ:
  • ουδέν δύνομαι καταπρόσωπα τον Δάρειον να σταθώ (Διήγ. Αλ. V 23).
• 3) Έχω το δικαίωμα, την εξουσία:
  • δεν δύνομαι να τον διώξω χωρίς να μου μηνύσει ο σουλτάνος (Μαχ. 124³⁵)·
  • (με αιτιατ. σε ελλιπή φρ.):
    • οι Τούρκοι ως φθονεροί και δύνονται τας πάσας (Χρον. Τόκκων 3183).
• 4) Μπορώ να πετύχω κ.:
  • Περί μετανοίας … και πόσα δύνονται τα δάκρυα (Βακτ. αρχιερ. 165).
• 5) Μπορώ· προλαβαίνω:
  • απεμάκρυναν και δεν εδυνήθηκα να τους φθάσω (Διγ. Άνδρ. 393⁷).
• 6) Υπομένω, αντέχω κ.:
  • Τον ένα (ενν. πόνο) δεν εδύνουμου (Θυσ. 115)·
  • δεν εδύνουνταν να την βλέπουν να κλαίει (Διγ. Άνδρ. 336^25‑6).
• 7) (Απρόσ.) είναι δυνατόν:
  • να ζητήσουν όσον δύνεται το ρηγάτον το γληγορώτερον (Μαχ. 336³⁸).

[μτγν. δύνομαι. Η λ. και ο τ. ‑ουμαι και σήμ. ιδιωμ.]