Παράλληλη αναζήτηση
| 1 εγγραφή | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- διχαλωτός -ή -ό [δixalotós] Ε1 : 1. που καταλήγει σε διχάλα: ~ κλώνος. Διχαλωτό ραβδί. 2. που έχει το τελικό του τμήμα χωρισμένο σε δύο κλάδους, σε σχήμα κεφαλαίου ύψιλον (Y): Διχαλωτή γλώσσα / ουρά. Διχαλωτή γενιάδα.
[διχάλ(α) -ωτός]
