Παράλληλη αναζήτηση
| 2 εγγραφές [1 - 2] | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- διακονιάρης ο [δjakonáris] Ο11 πληθ. και διακονιαραίοι θηλ. διακονιάρα [δjakonára] Ο25α & διακονιάρισσα [δjakonárisa] Ο27α : (λαϊκότρ.) αυτός που ζητάει από τον κόσμο μια μικρή βοήθεια, μια ελεημοσύνη για να ζήσει· ζητιάνος: Φορούσε κάτι κουρέλια σαν (να ήταν) διακονιάρα. ΠAΡ Aκάλεστος* μουσαφίρης καθάριος ~. || (επέκτ.) για κπ. που είναι πολύ φτωχός και για να τονίσουμε ιδιαίτερα την εξευτελιστική κατάσταση στην οποία βρίσκεται αυτός: Ήταν νοικοκυραίοι και γίνανε διακονιαραίοι.
[μσν. διακονιάρης < διακονι(ά) -άρης· διακονιάρ(ης) -α· διακονιάρ(ης) -ισσα]
[Λεξικό Κριαρά]
- διακονιάρης ο.
-
- Ζητιάνος:
- πτωχός διακονιάρης (Κατά ζουράρη 179).
[<ουσ. διακονία + κατάλ. ‑άρης. Η λ. στο Βλάχ. και σήμ.]
- Ζητιάνος:
