• 1) Σώζω, γλυτώνω κ. ή κάπ.:
  • να γλύσουν το κεφάλι τους εκ του πικρού θανάτου (Ιστ. Βλαχ. 1116)·
  • Χριστός … έγλυσε την ζωήν του (Αχέλ. 1209).
• 2) Ξεφεύγω από κ., γλυτώνω:
  • ν’ αγροικήσεις κι εσύ του πόθου την φωτιάν δίχως να τηνε γλύσεις (Σουμμ., Παστ. φίδ. Α´ [120]).

[<αρχ. εκλύω. Τ. γλυω στο Somav. και σήμ. ιδιωμ. Η λ. και σήμ. ιδιωμ. (ΙΛ)]