• 1)
  • α) Όπως, ως, καθώς:
    • Μαύρα είν’ τα μάτια σου γιον την ελιάν (Ch. pop. 466)·
    • κόκκινη γιον το ρόδον (Ερωτοπ. 238 (έκδ. οιόν)· Ασσίζ. 66⁷)·
    • δεν του έπεψεν … μεγάλους αφέντες ως γιον ήτον μαθημένος (Μαχ. 164²⁰)·
  • β) όπως δηλαδή, παραδείγματος χάριν:
    • πράγματα τά να ένι παραπτώματα, ως γιον φόνον (Ασσίζ. 35¹³· 55⁸)·
  • γ) ευθύς ως, μόλις, όταν:
    • παρευτύς ως γιον το μάθει η αυλή (Ασσίζ. 152⁷)·
    • Να πάμεν αργά εις το σπίτιν του και ως γιον κοιμάται να τον σκοτώσομεν (Μαχ. 262²⁷)·
  • δ) (όταν εισάγει δεύτερο όρο σύγκρισης) από …:
    • καλλιότερον καιρόν … γιον τούτον που ’μαι τώρα μεν ολπίζεις (Κυπρ. ερωτ. 52⁴).
• 2) Επειδή, αφού:
  • (Κυπρ. ερωτ. 12¹⁰).

[<αρχ. επίρρ. οίον (βλ. και ά. οίος). Χφφ δίνουν τη γρ. γίον. Σε νεότ. εκδ. απ. γρ. (ως) γοίον, (ως) γοιον, ωσγίον, ωσγιόν. Ο τ. σγιαν από συμφ. με το αν, πβ. ωσάν· κατά Μενάρδο <ως εάν και κατά Χατζηιωάννου <ως γ’ εάν (Χατζ., Λεξ., λ. σγιαν). Ο τ. ως γιον στο Meursius (ωσγιόν). Η λ. και οι τ. και σήμ. κυπρ. (Andr., λ. οίον, ΙΛ, λ. γοίον, Χατζ., ό.π., λ. γοιον, σγιαν, σγοιον)]