Παράλληλη αναζήτηση
| 121 εγγραφές [1 - 10] | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- γεν το [jén] Ο (άκλ.) : η νομισματική μονάδα της Iαπωνίας: Άνοδος του ~ σε σχέση με το δολάριο.
[λόγ. < αγγλ. yen (από τα ιαπων.)]
[Λεξικό Κριαρά]
- γεναίκα η,
- βλ. γυνή.
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- Γενάρης ο [jenáris] Ο11 : (προφ.) Iανουάριος.
[μσν. Γεννάριος (ορθογρ. απλοπ.) < μσνλατ. Iennarius (< Ianuarius) -ιος > -ης]
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- γεναριάτικος -η -ο [jenarjátikos] Ε5 : που έχει σχέση με το Γενάρη ή που εμφανίζεται, που γίνεται το Γενάρη: Γεναριάτικο φεγγάρι. Γεναριάτικο κρύο. Γεναριάτικη λιακάδα. || Είναι ~, γεννήθηκε το Γενάρη.
γεναριάτικα ΕΠIΡΡ: ~ δεν ταξιδεύει κανένας με βαπόρι. [Γενάρ(ης) -ιάτικος]
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- γενάρχης ο [jenárxis] Ο10 : αυτός που θεωρείται ο πρώτος και παλαιότερος πρόγονος μιας φυλής, μιας εθνότητας κτλ.: Ο Aβραάμ ήταν ~ των Εβραίων. || (μτφ.): ~ της ιταλικής λογοτεχνίας είναι ο Δάντης.
[λόγ. < ελνστ. γενάρχης]
[Λεξικό Κριαρά]
- γενάρχης ο.
-
- Αρχηγός ή ιδρυτής γένους:
- εκείνος ο γενάρχης μου το σπέρμα μοι του γένους (Γλυκά, Αναγ. 8).
[μτγν. ουσ. γενάρχης. Η λ. και σήμ.]
- Αρχηγός ή ιδρυτής γένους:
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- γενάτος -η -ο [jenátos] Ε3 : (προφ.) για άνδρα ή για νεαρό που έχει γένια.
[μσν. γενάτος < γέν(ι) -άτος]
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- γενεά η [jeneá] Ο24 : (λόγ.) γενιά: Tο χάσμα / η σύγκρουση των γενεών, για διαφορά αντιλήψεων σε δύο διαδοχικές γενιές. ΦΡ τον πέρασε γενεές δεκατέσσερις, τον έβρισε πάρα πολύ. (επί) γενεές γενεών, για μεγάλο χρονικό διάστημα. μέχρις* εβδόμης γενεάς.
[λόγ. < αρχ. γενεά]
[Λεξικό Κριαρά]
- γενεά η· γενέ· γενέα· γενία· γενιά· γινεά.
-
- 1) Σύνολο μελών ενός γένους:
- εντροπίασα … όλην μου την γενέαν (Διγ. Esc. 158).
- 2) (Προκ. για ζώα) το είδος, η ράτσα:
- όρνεα πολλά πολλών γενεών (Διγ. Άνδρ. 3751).
- 3) Φυλή, έθνος:
- Σαρακηνός την γενεάν (Φλώρ. 29).
- 4) Σύνολο ανθρώπων σε ορισμένη χρονική περίοδο:
- απατά γενιά δέκατη να μη έρτει αυτωνών εις τη συναγωγή του Κύριου (Πεντ. Δευτ. XXIII 4).
- 5) Συγγένεια:
- με το να ήτον γενεά …, δεν έπεσε με ταύτην (Συναδ. φ. 50v).
[αρχ. ουσ. γενεά. Οι τ. ‑έα και ‑ία και σήμ. ιδιωμ. Ο τ. ‑έ και σήμ. κρητ. Ο τ. ‑ιά και η λ. και σήμ.]
- 1) Σύνολο μελών ενός γένους:
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- γενεαλογία η [jenealojía] Ο25 : 1. αναζήτηση και λεπτομερής απαρίθμηση, κατά χρονολογική σειρά, των προγόνων ενός ατόμου ή μιας οικογένειας, η τεκμηριωμένη καταγωγή του απογόνου στον οποίο αναφέρεται η γενεαλογία. || κλάδος της ιστορίας που ερευνά την καταγωγή επιφανών προσώπων και γενών. 2. (βιολ.) η σειρά των ειδών που προηγούνται χρονικά ενός σύγχρονου είδους και που προέρχονται με γενεαλογική σειρά το ένα από το άλλο.
[λόγ. < αρχ. γενεαλογία]
