Παράλληλη αναζήτηση
| 5 εγγραφές [1 - 5] | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- βρομιά η [vromná] Ο24 : 1. ακαθαρσία, βρόμα2: Tα ρούχα του / τα χέρια του ήταν γεμάτα βρομιές. 2. κατάσταση που χαρακτηρίζεται από έλλειψη καθαριότητας· βρόμα3: Zει μέσα στη ~. 3. (μτφ., συνήθ. πληθ.) αισχρός, ανήθικος λόγος ή πράξη: Δεν ανέχομαι ν΄ ακούω τις βρομιές που ξεστομίζει κάθε τόσο. Kάποια ~ θα ΄κανε και τον έκλεισαν στη φυλακή, παρανομία.
[βρόμ(α) -ιά κατά το αντ. μυρωδιά]
[Λεξικό Κριαρά]
- βρομιάρης, επίθ.· θηλ. βρομιαρέα.
-
- Βρόμικος, ακάθαρτος:
- εβρόμισεν όλους με τα χνότα του ο βρομιάρης (Σπανός A 98).
- Το θηλ. ως ουσ. = βρόμα:
- από βρομιαρέας μη εγλύσεις, Τσίρε (Οψαρ. 36250).
[<ουσ. βρόμα + κατάλ. ‑ιάρης. Το θηλ. στο Du Cange (λ. βρωμιαρέας). Η λ. και σήμ.]
- Βρόμικος, ακάθαρτος:
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- βρομιάρης -α -ικο [vromnáris] Ε9 : 1. που τον χαρακτηρίζει μόνιμα η έλλειψη καθαριότητας, η βρομιά· ακάθαρτος, βρομερός. 2. (μτφ.) άνθρωπος αισχρός, ανήθικος.
[μσν. βρομιάρης < βρόμ(α) -ιάρης]
[Λεξικό Κριαρά]
- βρομιάρικος, επίθ.
-
- Που είναι βρόμικος, λερωμένος:
- ασκίν βρομιάρικον (Πουλολ. 56).
[<επίθ. βρομιάρης + κατάλ. ‑ικος. Η λ. και σήμ.]
- Που είναι βρόμικος, λερωμένος:
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- βρομιάρικος -η -ο [vromnárikos] Ε5 : που είναι μονίμως ακάθαρτος, βρομερός: Bρομιάρικο παιδί / σκυλί.
[μσν. βρομιάρικος < βρομιάρ(ης) -ικος]
