• Α´ Μτβ.
  • 1) Βυθίζω κ. σε νερό ή σ’ άλλο υγρό:
    • να βουτήσει ο ιεριάς το δάχτυλό του εις το αίμα (Πεντ. Λευιτ. IV 6).
  • 2) Φρ. βουτώ εις λύπες κάπ. = στενοχωρώ κάπ.:
    • (Μαρκάδ. 508).
• Β´ (Αμτβ.) κάνω βουτιά, βουτώ:
  • μες στα κύματα εβούτηξε κι εχάθη (Σουμμ., Παστ. φίδ. Α´ [987]).

[<βουτίζω (13. αι., LBG) <αρχ. βυθίζω. Η λ. στο Somav. και σήμ.]