Παράλληλη αναζήτηση

Βρες

Επιλογές αναζήτησης

Καλάθι

Αναζήτηση για: βουρκώνω
2 εγγραφές [1 - 2]
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
βουρκώνω [vurkóno] Ρ1α μππ. βουρκωμένος : αρχίζω να δακρύζω (από συγκίνηση, λύπη, στενοχώρια): Bούρκωσαν τα μάτια μου. Προσπάθησε να μη δείξει ότι ήταν βουρκωμένη. Mάτια βουρκωμένα. || (μτφ.): Bουρκώνει ο ουρανός, είναι πολύ συννεφιασμένος και έτοιμος να βρέξει.

[μσν. βουρκώνω < βούρκ(ος) -ώνω]

[Λεξικό Κριαρά]
βουρκώνω· βορκώνω· βουλκώνω.
  • I. Ενεργ.
    • 1) Δακρύζω:
      • εβούρκωσαν τα μάτια της (Αλεξ. 148).
    • 2) Θλίβομαι, λυπούμαι:
      • Ποία ψυχή και ποια καρδιά δεν ήθελεν βουρκώσει στα λόγια τα θλιβερά (Ιμπ. (Legr.) 969).
  • II. Μέσ.
    • 1) Θολώνομαι·
      • (εδώ) ταράζομαι:
        • ως κάμνει το θαλάσσι της γης όντα βουρκώνεται (Θησ. ΙΑ´ [122]).
    • 2) Εξοργίζομαι, αγανακτώ:
      • εκ της χολής της περισσής καρδία του εβουρκώθη (Κορων., Μπούας 75).
  • Η μτχ. παρκ. ως επίθ. =
    • 1) Θολός, ρυπαρός:
      • νερόν θολόν και βουρκωμένον (Πικατ. 33).
    • 2) (Μεταφ.) σκοτεινός:
      • Εφάνιστή τση να θωρεί νέφαλο βουρκωμένο (Ερωτόκρ. Δ´ 51).
    • 3) Θυμωμένος:
      • ως λέων βουλκωμένος (Ιμπ. 165 κριτ. υπ).
    • 4) Aσαφής, συγκεχυμένος:
      • συντηρώ … την εμιλιά σου ταπεινή και όλη βουρκωμένη (Θυσ. 566).

[<ουσ. βούρκος + κατάλ. ‑ώνω. Οι τ. και σήμ. ιδιωμ. Η λ. στο Du Cange, (λ. βούρκα) και σήμ.]

< Προηγούμενο   [1]   Επόμενο >
Μετάβαση στη σελίδα:Βρες
Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης ΕΠ Κοινωνία της Πληροφορίας Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Το έργο "Πύλη για την ελληνική γλώσσα και τη γλωσσική εκπαίδευση" έχει ενταχθεί στο Ε.Π. Κοινωνία της Πληροφορίας,
συγχρηματοδοτείται από την Ε.E. και υλοποιείται από το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.