• Βουλιάζω, βυθίζομαι:
  • βουλίζεις στο πλατύ πέλαγος (Σουμμ., Παστ. φίδ. Ε´ [1196]).

• Η μτχ. παρκ. ως επίθ. =
  • α) εκείνος που είθε να εξαφανισθεί, να καταστραφεί:
    • το βουλισμένο σπίτι (Ερωφ. Δ´ 23)·
    • Χάρε, … πάντοτες βουλισμένε (Πικατ. 292)·
  • β) (με λ. που δηλώνει χρόνο) καταραμένος:
    • ώρα βουλισμένην (Σουμμ., Παστ. φίδ. Ε´ [118]).

[<μτγν. βολίζω. Η μτχ. παρκ. στο Βλάχ. (‑λυ‑). Η λ. και σήμ. ιδιωμ.]