Παράλληλη αναζήτηση

Αναζήτηση για: βιαστικός -ή -ό

[Λεξικό Κριαρά]

βιαστικός, επίθ.

1) Που βιάζεται:
- (Τζάνε, Κρ. πόλ. 423¹¹).
2) (Προκ. για είδηση) που βιάζει, που επείγει:
- μαντάτο βιαστικό (Τζάνε, Κρ. πόλ. 393³).
3) Καταναγκαστικός, τυραννικός:
- η βιαστική εξουσία (Κορων., Μπούας 73).
4) (Προκ. για τόπο, δρόμο) δύσβατος:
- (Παράφρ. Χων. 666).

[αρχ. επίθ. βιαστικός. Η λ. και σήμ.]

[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]

βιαστικός -ή -ό [vjastikós] Ε1 : 1. (για πρόσ.) που πιέζεται από την έλλειψη χρόνου: Δεν έχω καιρό για κουβέντες, είμαι βιαστική. Έφυγε ~ για τη δουλειά του. 2. (για ενέργειες) α. που γίνεται μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα: Bιαστικό σημείωμα. Bιαστική αναχώρηση. Δε θέλω βιαστικές δουλειές. Mην παίρνεις βιαστικές αποφάσεις. β. που ο χρόνος πιέζει να γίνει σε σύντομο (χρονικό) διάστημα· επείγων: H υπόθεση είναι βιαστική και δεν παίρνει αναβολή. βιαστικά ΕΠIΡΡ στις σημ. 1, 2α: Έφυγα ~ και ξέχασα τα γυαλιά μου. Ενέργησες ~ και πρόχειρα.
[βιάσ(η) -τικός (διαφ. το αρχ. βιαστικός `βίαιος΄)]

Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα