• 1) Άπεπτος, αχώνευτος:
  • αχώνευτοι … καπνοί (Eρωτόκρ. Δ´ 976).
• 2) Που δε μπορεί να χωνέψει (το φαγητό):
  • Περί αχωνεύτου κοιλίας (Iατροσ. κώδ. Ϡοε´).

[μτγν. επίθ. αχώνευτος. H λ. και σήμ.]

• ① not having burned or died out, unconsumed (ant χωνεμένος):
  • αχώνευτη θράκα |
  • αχώνευτα κάρβουνα |
  • poem μα να! ξαναπετάχτηκε μέσ' απ' τη στάχτη του ασκητή | φωτιά η φωτιά μου αχώνευτη κλ (Palam)

• ② undigested (syn άπεπτος):
  • ό,τι έφαγε, το έβγαλε αχώνευτο |
  • το μεσημεριανό μου το έχω ακόμη αχώνευτο

• ⓐ which cannot be digested, indigestible (near-syn δύσπεπτος):
  • αχώνευτο νερό |
  • το καθαρτικό δεν απομακρύνει απλώς από τον οργανισμό στοιχεία αχώνευτα (Papanoutsos)

• ③ fig not made part of one's consciousness or knowledge, not fully absorbed or assimilated, undigested (ant αφομοιωμένος 4, χωνεμένος):
  • αχώνευτες γνώσεις, θεωρίες |
  • προσαρμόζουν τον παρείσακτο πολιτισμό προς τον .. δικό τους· τίποτε δεν καταπίνεται αχώνευτο (Athanasiadis-N) |
  • η τούρκικη ποίηση είναι καταδικασμένη να παρουσιάζει την εικόνα αχώνευτης μίμησης (id.) |
  • κιονόκρανα που διστάζουν να πάρουν φόρμα, μεταξύ ιωνικού και δωρικού ρυθμού, αχώνευτου ακόμα (ChZalokostas)

• ④ unlikeable, unbearable (near-syn αντιπαθής, ασυμπαθής):
  • αγαπούσα όλους και όλα σήμερα· ακόμα και τον αχώνευτο A., που ειρωνεύεται τόσο κουτά (KPapa)

• ⓑ intellectually repugnant, unacceptable, indigestible:
  • στην ίδια τη γραμμή ζευγαρωτά οι πιο αχώνευτες ελληνικούρες με τα ωμότερα της ξενομανίας αλαμπουρνέζικα (Palam) |
  • είπε πολλές ανακρίβειες, αλλά και μια χοντρή κι αχώνευτη (Melas) |
  • εκλέγονται με τον κλήρο, .. θεσμός που ως το τέλος έμεινε ~

[fr postmed, ByzG αχώνευτος ← PatrG, K (also pap) 'not melted'; cf Hesych. ἀχώνευτον· ἄκαυστον; Bekker's Anecd. Gr. 1096: ἄπεπτος, ἀχώνευτος 'undigested'; cf ευχώνευτος, δυσκολο-, ευκολο-, κακο-, καλοχώνευτος etc]