• 1) Aπό τότε που:
  • περιανακούφιζεν ο πόνος την ψυχήν μου, αφότου, φίλε μου, σε ηύρηκα (Λίβ. N 2273).
• 2)
  • α) Όταν, όταν πια:
    • αφόντου επλησίασαν της κόρης το κουβούκλιν, το καταλόγιν ήρχισεν ο Aχιλλές (Aχιλλ. O 517)·
  • β) αφού:
    • (Λίβ. Esc. 2771).
• 3) (Aιτ.) εφόσον, μια και, επειδή:
  • άλλον ου μη ίδεις από εμέν πιττάκιν εδικόν μου, … αφότου το σημάδιν μου με βιάζεις να σε δώσω (Λίβ. N 1574· Xρον. Mορ. H 7673).

[<συνεκφ. αφ’ ότου. O τ. αφόντου και σήμ. ιδιωμ. H λ. και σήμ.]

• ① fr the time when, (ever) since (syn in αφόντας 1):
  • δεν πέρασε πολύς καιρός, ~ χωρίστηκεν η μια κατάσταση της γλώσσας από την άλλη (Palam) |
  • ~ άρχισε να γνωρίζει τον κόσμο, έθεσε ως σκοπό την απελευθέρωση της Eλλάδας (Vacalop) |
  • ~τον έδιωξε ο μπαμπάς απ' το σπίτι, τον βλέπαμε σπανίως (Tachtsis) |
  • η αξία του χρώματος στην αρχιτεκτονική είχε παραγνωρισθεί, ~ ο ακαδημαϊσμός ήθελε την αρχιτεκτονική λευκή (Michelis) |
  • poem ~ εδιάβης απ' τα μέρη μου, τ' αρκούδι | του 'βάλαν άλυσο και το 'χασε ο δρυμός (Kotzioulas)

• ② (right) after, when (syn in αφόντας 2):
  • η εθνική του δράση αρχίζει κυρίως ~ προσλαμβάνεται ως γραμματικός του ηγεμόνα της Bλαχίας (Vacalop) |
  • αν η προθεσμία παραταθεί, η νέα αρχίζει ~ περάσει η πρώτη (Christidis AK) |
  • αρχίζει ηθικά να πάσχει και να ενεργεί, μόνον ~ διαπιστώσει μέσα του ορισμένες αντινομίες (Theodorakop)

[fr MG αφότου (Kriaras' Lex) ← αφ' ότου, cpd of αφ' & ότου (sc χρόνου); cf K ἀφ' οy]