• (Εκκλ.) αποκλεισμός από το σώμα της χριστιανικής Eκκλησίας, ως ποινή για βαρύτατα αμαρτήματα:
  • εξεφώνησε (ενν. ο πατριάρχης) βάρος αλύτου αφορισμού (Έκθ. χρον. 36²⁶).

[αρχ. ουσ. αφορισμός. O τ. και σήμ. ιδιωμ. H λ. και σήμ.]

• ① eccl excommunication, anathematization (near-syn αποκλεισμός 1c):
  • δεν επιδοκίμαζε καθόλου το συνοδικό αφορεσμό, που βάραινε τον έξυπνο εκείνο συγγραφέα (Xenop) |
  • έρχομαι τώρα .. στην πέτρα του σκανδάλου, την αιτία του αφορισμού του, των άγριων εναντίον του διωγμών (Melas)

• ⓐ curse, anathema (syn ανάθεμα 1, κατάρα):
  • folkt καλεί τον κλέφτη να τα γυρίσει [τα τυριά], γιατί αλλιώς θα βγάλει αφορεσμό (Loukatos) |
  • είμαστε πάντα πρόθυμοι να ρίχνουμε την πέτρα του αφορισμού (Panagiotop) |
  • folks. το κρίμα να χ' η μάνα σου και τ' άδικ' οι γειτόνοι | και τον αφορισμ' ο παπάς, που δεν μας στεφανώνει (Passow)

• ② (L) aphorism, apothegm, maxim, dictum (syn απόφθεγμα, near-syn γνωμικό):
  • αποφθεγματικός, δραματικός, επιγραμματικός, λογοτεχνικός, πετυχημένος ~ |
  • τι σημαίνει .. ο ~ ότι η τέχνη δεν έχει καμιά σχέση με τη γνώση ..; (Papanoutsos) |
  • καταργείται ο ~ ότι στην ποίηση τα πράγματα γίνονται σύμβολα (Spandonidis) |
  • έβαλε να γράψουν πάνω σε βράχους αφορισμούς καταδικάζοντας την ευχαρίστηση που δίνει το θέατρο (Evelpidis) |
  • οι στοχαστικοί αφορισμοί .. μαρτυρούν την καλλιέργεια του συγγραφέα (Sachinis)

[fr postmed, MG αφορισμός (bes αφορεσμός) ← αφορισμός PatrG, K (also pap), AG, der of ἀφορίζω]