• 1) Aυτό που είναι αποκηρυγμένο, αναθεματισμένο:
  • να μη κολλήσει εις το χέρι σου τίπετε από το αφόρεσμα (Πεντ. Δευτ. XIII 18).
• 2) Aυτό που αποχωρίζεται και αφιερώνεται, αφιέρωμα:
  • μόνε παν αφόρεσμα ος να αφορέσει ανήρ του Kυρίου (αυτ. Λευιτ. XXVII 28).

[μτγν. ουσ. αφόρισμα. Ο τ. και η λ. σήμ. ιδιωμ.]

• expulsion fr or denial of communion w. a church, excommunication (syn αφορισμός, near-syn αποκλεισμός 1c)

[fr postmed αφόρεσμα (Pentateuch; Kriaras' Lex) ← K αφόρισμα 'sth set apart']

• ① excommunicated person, excommunicate:
  • γιόμιζαν δροσερό νερό τη γούβα, να κατεβαίνουν τα πουλιά τ' ουρανού, να σβήνουν τη δίψα τους για συχώριο τ' αφορεσμένου (Myriv) |
  • ήταν του Kαΐρη μαθητής, του αφορισμένου της Άντρος (Papatsonis) |
  • τώρα ο ~ και ο κατάδικος θριαμβεύει απάνω στο μάρμαρο μέσα σ' αυτή τη χαριτωμένη πλατειούλα (Papanoutsos)

• ② accursed or damned person (syn αναθεματισμένος1 1, καταραμένος):
  • ήταν δόλωμα του αφορεσμένου, για να τσακώσει τη γυναίκα του (Tsirkas) |
  • poem έφτακα κι είδα πόσοι εμείς κι αφορεσμένοι πόσοι (Markoras)

[fr postmed αφορισμένος (bes αφορεσμένος), substantiv. m of αφορισμένος2]

• ① excommunicated, anathematized:
  • ~ παπάς

• ② accursed, damned (syn αναθεματισμένος2 1, καταραμένος):
  • ~ κλέφτης |
  • αφορισμένη τεμπελιά |
  • αφορισμένο βιβλίο |
  • γυρίζει μ' έναν κρυφό πόθο προς την αφορισμένη δημοτική (Palam) |
  • να θρηνείτε, όσο ζείτε με αδικίες και αρπαγές, .. διότι όλα αυτά είναι αφορισμένα και καταραμένα (Petsalis) |
  • ο σατανάς ο αφορεσμένος το 'βαλε να κάμω το φόνο και να πάρω τα βουνά (Papantoniou) |
  • poem .. μη αφήσεις ως τ' αφτιά μου | κανέν' από τα λόγια των να 'ρθει τα αφορεσμένα (Kavafis) |
  • .. διαλύθηκε το φάντασμα το θλιβερό, | το αφορισμένο φάντασμα του Iούδα του Iσκαριώτη (Skipis)

[fr postmed αφορισμένος (bes αφορεσμένος) ← PatrG, K, AG ἀφωρισμένος, ppp of ἀφορίζω]

• (Εκκλ.) αποκλεισμός από το σώμα της χριστιανικής Eκκλησίας, ως ποινή για βαρύτατα αμαρτήματα:
  • εξεφώνησε (ενν. ο πατριάρχης) βάρος αλύτου αφορισμού (Έκθ. χρον. 36²⁶).

[αρχ. ουσ. αφορισμός. O τ. και σήμ. ιδιωμ. H λ. και σήμ.]

• ① eccl excommunication, anathematization (near-syn αποκλεισμός 1c):
  • δεν επιδοκίμαζε καθόλου το συνοδικό αφορεσμό, που βάραινε τον έξυπνο εκείνο συγγραφέα (Xenop) |
  • έρχομαι τώρα .. στην πέτρα του σκανδάλου, την αιτία του αφορισμού του, των άγριων εναντίον του διωγμών (Melas)

• ⓐ curse, anathema (syn ανάθεμα 1, κατάρα):
  • folkt καλεί τον κλέφτη να τα γυρίσει [τα τυριά], γιατί αλλιώς θα βγάλει αφορεσμό (Loukatos) |
  • είμαστε πάντα πρόθυμοι να ρίχνουμε την πέτρα του αφορισμού (Panagiotop) |
  • folks. το κρίμα να χ' η μάνα σου και τ' άδικ' οι γειτόνοι | και τον αφορισμ' ο παπάς, που δεν μας στεφανώνει (Passow)

• ② (L) aphorism, apothegm, maxim, dictum (syn απόφθεγμα, near-syn γνωμικό):
  • αποφθεγματικός, δραματικός, επιγραμματικός, λογοτεχνικός, πετυχημένος ~ |
  • τι σημαίνει .. ο ~ ότι η τέχνη δεν έχει καμιά σχέση με τη γνώση ..; (Papanoutsos) |
  • καταργείται ο ~ ότι στην ποίηση τα πράγματα γίνονται σύμβολα (Spandonidis) |
  • έβαλε να γράψουν πάνω σε βράχους αφορισμούς καταδικάζοντας την ευχαρίστηση που δίνει το θέατρο (Evelpidis) |
  • οι στοχαστικοί αφορισμοί .. μαρτυρούν την καλλιέργεια του συγγραφέα (Sachinis)

[fr postmed, MG αφορισμός (bes αφορεσμός) ← αφορισμός PatrG, K (also pap), AG, der of ἀφορίζω]

• aphoristically, apothegmatically, epigrammatically (syn αποφθεγματικά, επιγραμματικά):
  • διατυπώνει ~ τις εντυπώσεις του |
  • χαρακτηρίζει ~ την πολιτεία ως το πιο ψυχρό από όλα τα ψυχρά τέρατα (Despotop)

[der of αφοριστικός]

• letter announcing an excommunication read in the church:
  • ήρθε ~ από το δεσπότη

[substantiv. n of αφοριστικός]