• Kαταστροφέας:
  • αφανιστάς και φθορείς της νεότητος (Σοφιαν., Παιδαγ. 103).

[μτγν. ουσ. αφανιστής. H λ. και σήμ. ιδιωμ.]

• ① person who destroys, destroyer, ruiner (syn καταστροφέας):
  • ξενόδουλοι αφανιστές της αντίστασης |
  • κανείς δεν μπορεί να καυχηθεί ότι είναι μεγαλύτερος ~ των δολωμάτων από την τσέρουλα (Potamianos)

• ② annihilator, exterminator (syn εξολοθρευτής):
  • poem το γένος δάμασαν των αδάμαστων των ανθρώπων | κι ήρθε κι ο Xάρος ~ κλ (Palam) [fr postmed αφανιστής ← MG (CGL; schol. Aeschyl. Theb. 175), PatrG 'destroyer' (Epiphanius, haer [4th c. AD] etc) ← K (also pap |
  • PLond. 2.387.9

[3rd c. AD]), der of ἀφανίζω]