• ① n of αυτός, q.v.

• ② in L phr (ένα και) το ~ (one and) the same

[n of αυτός]

• ① vbs or adjs oneself or itself, self-, e.g., αυτοακρωτηριάζομαι, αυτοδιαθέτομαι, αυτοθαμπώνομαι, αυτοσαρκάζομαι, αυτοακυρώνομαι, αυτοδιαπλάσσομαι, αυτοκατάκριτος, αυτοσατιρίζομαι, αυτοαναγορεύομαι, αυτοδιαφημιζόμενος, αυτοκαταστρεφόμενος, αυτοστεφανώνομαι, αυτοαπελευθερώνομαι, αυτοδιεγείρομαι, αυτοκολακευτικός, αυτοστιγματίζομαι, αυτοαποκαλύπτομαι, αυτοδοξάζομαι, αυτοκρινόμενος, αυτοσυγκρατημένος, αυτοαφανίζομαι, αυτοδυσφημίζομαι, αυτολιβανιζόμενος, αυτοτιμώμαι, αυτοαφοπλίζομαι, αυτοεγκωμιάζομαι, αυτομακαρίζομαι, αυτοϋψώνομαι, αυτοαχρηστεύομαι, αυτοεκλέγομαι, αυτομειωτικός, αυτοφυλακίζομαι, αυτοβαθμολογούμαι, αυτοεξαφανιζόμενος, αυτοορίζομαι, αυτοψυχογραφούμαι, αυτοβραβεύομαι, αυτοεπιβάλλομαι, αυτοπαρατηρούμαι, αυτοψυχολογούμαι, αυτογύμναστος, αυτοερεθίζομαι, αυτοπεριγράφομαι etc αυτοδεσμευμένος, αυτοζωγραφίζομαι, αυτοπροστατεύομαι

• ⓐ nouns of o.s. or itself, self-, e.g., αυτοαντίληψη, αυτοεκδήλωση, αυτοθεωρία, αυτοπροβιβασμός, αυτοαπαγχονισμός, αυτοεμπρησμός, αυτοκαθοδήγηση, αυτοπροφύλαξη, αυτογελοιογραφία, αυτοενημέρωση, αυτοκατάργηση, αυτοσκοτωμός, αυτοδαμασμός, αυτοενοχοποίηση, αυτοκαταφρόνηση, αυτοσπαραγμός, αυτοδιαβεβαίωση, αυτοεξάλειψη, αυτοκολασμός, αυτοτιμωρησία, αυτοδιάγνωση, αυτοεξύψωση, αυτομαστίγωμα, αυτοτύφλωση, αυτοδιαπαιδαγώγηση, αυτοεπίδειξη, αυτομεταμόρφωση, αυτοφθορά, αυτοδιαφώτιση, αυτοεπίπληξη, αυτομίμηση, αυτοφιλία, αυτοδιόρθωση, αυτοεπιτήρηση, αυτοπαίδευση, αυτοχλευασμός, αυτοδοκιμασία, αυτοευχαρίστηση, αυτοπροαγωγή etc

• ⓑ with, to, or for o.s., e.g., αυτοδιαμορφώνω, αυτονομοθεσία, αυτοσύμβαση, αυτοϋποστήριξη, αυτοκαθετηριασμός, αυτοπειραματισμός, αυτοσυνέπεια etc

• ⓒ against o.s., e.g., αυτοεπιθετικότητα, αυτοκάκωση, αυτοκαταψήφιση, αυτοράπισμα, αυτοϋπονόμευση etc.

• ⓓ within o.s., e.g., αυτοκατάδυση, αυτοπερισυλλογή etc.

• ② by or through one's own free will, independent(ly), self-, e.g., αυτογνωμία, αυτοκαθορισμένος, αυτοπροαίρεση, αυτόθετος, αυτοκυβερνησία, αυτοστρατευμένος etc

• ⓔ by one's own means or power, self-, e.g., αυτοθεμελιούμενος, αυτοκαλλιεργούμενος, αυτοπρόσκλητος, αυτοφύομαι, αυτοθερμαίνομαι, αυτοκινησία, αυτοσυντηρούμενος, αυτοωρίμανση etc

• ⓕ without external intervention, automatical(ly), self-, auto-, e.g., αυτογεμίζομαι, αυτολιπαινόμενος, αυτοπολυμερισμός, αυτοταλάντωση, αυτοευθυγραμμιζόμενος, αυτοξίδωση, αυτορυθμίζομαι etc αυτοκλειδωνόμενος, αυτοπεριστροφή, αυτοσυντονίζομαι

• ③ of or in o.s. or itself, inherently, e.g., αυτοβέβαιος, αυτόκοσμος, αυτοΰπαρξη, αυτοφανέρωτος, αυτοζωία, αυτοΰλη, αυτουσία etc

• ⓖ one's own, personal, e.g., αυτοέμπνευση, αυτομαρτυρία, αυτόμοχθος etc

[fr kath αυτο- ← MG, PatrG ← K, AG αὐτο- der of αὐτός]

• having done an injustice to o.s., self-wronged:
  • οι φιλάργυροι αδικούν τον εαυτό τους· αυτοαδικημένοι δεν ζητούν αποκατάσταση

[cpd w. αδικημένος]

• person doing an injustice to o.s.:
  • η πίκρα του αυτοαδικούμενου· κανένας δεν σε πείραξε, για να τα βάλεις μαζί του (Palaiologos)

[substantiv. m of prp of *αυτοαδικούμαι]

• amputation of a part of one's own body:
  • fig θα ήταν ασυλλόγιστος ~.. το να θελήσουμε να εξουδετερώσουμε τα στοιχεία του πνευματικού εαυτού μας, που βρίσκονται σ' επαφή .. μαζί του (Theotokas)

[fr kath (neol) αυτοακρωτηριασμός, cpd w. ακρωτηριασμός; cf kath (Koumanoudis) αυτακρωτηρίασις]

• Aλήθεια αυτή καθεαυτή, απόλυτη αλήθεια:
  • ακούσατε λόγους αληθείς, την αυτοαλήθειαν (Σφρ., Xρον. 82¹).

[μτγν. ουσ. αυτοαλήθεια]

• truth itself, the very truth, absolute truth:
  • ο θεός για τους χριστιανούς είναι η ~, ο κυρίως νους που φωτίζει το νου του ανθρώπου (Tatakis)

[fr kath αυτοαλήθεια ← postmed, MG ← PatrG, cpd w. ἀλήθεια]