• 1) Aκαθαρσία, ρύπος:
  • είμαι βούρκα και πηλά κι όλο ατσαλιές γεμάτη (Eρωτόκρ. E´ 1138).
• 2) (Mεταφ.) ασωτία, ασέλγεια:
  • επαράδωκαν του λόγου τους εις την … ατσαλίαν (Xριστ. διδασκ. 56).

[<επίθ. άτσαλος + κατάλ. ‑ιά. O τ. στο LBG (‑τζ‑) και σήμ. ιδιωμ. H λ. στο Du Cange (‑τζ‑) και σήμ.]

• ① untidiness, disorder, mess (syn ακαταστασία, ασυγυρισιά, ατσαλοσύνη):
  • η ~ του δωματίου, του σπιτιού

• ② uncouthness, discourteousness, impoliteness (near-syn απρέπεια):
  • όλο ατσαλιές κάνει |
  • εγώ θ' αφήσω τον απελέκητο και το χωριάτικό μου τρόπο, την ~ μου την παλιά θα λησμονήσω (Vlachogiannis)

[fr postmed ατσαλιά, der of άτσαλος]