• (Προκ. για αμπέλι) που δεν έχει τρυγηθεί:
  • (Φυσιολ. (Legr.) 470).

[αρχ. επίθ. ατρύγητος. H λ. και σήμ.]

• ① whose crop has not been gathered, unharvested (syn άτρυγος, ant τρυγημένος):
  • ~ κήπος |
  • ατρύγητη κερήρθα |
  • ατρύγητο λιβάδι |
  • ο νοτιοευβοϊκός χώρος .. είχε άλλοτε πλουσιότερο ιχθυαπόθεμα, .. αφού ήταν στις αρχές του αιώνα χώρος παρθένος, ~ (Zappas) |
  • folks. της τάζω αμπέλια ατρύγητα μ' όλους τους τρυγητάδες (DPetrop)

• ⓐ unharvested, ungathered, unpicked (syn αμάζευτος 1, ασόδιαστος):
  • μαραίνονται ατρύγητα σε κληματαριές και κλήματα τα σταφύλια (Floros)

• ② fig not plucked as a fruit, not enjoyed erotically:
  • poem .. αρμόδια ήταν αυτή να δώσει συμβουλή | για τέτοιο πάθος, που έφθειρε το ατρύγητό σου σώμα (Skipis) |
  • και ήπια τ' ατρύγητα φιλιά, που μυστικά μού δίνουν | τα μαντεμένα χείλη σου κλ (Melachrinos) |
  • χάνεσαι να! στα μακρινά, μα ως να λησμονήσεις | κάποιαν ατρύγητη ομορφιά, ξαναγυρίζεις (Geralis)

• ③ fr whom money has not been obtained, not bled or milked:
  • δεν αφήνει κανένα φίλο του ατρύγητο

[fr postmed, MG (Makrembolitis) ατρύγητος ← K (also pap), AG (Aristotle), cpd w. τρύγητος; cf εὐτρύγητος (Theophr.)]