• 1)
  • α) Προσβάλλω (με λόγια ή έργα):
    • (Aσσίζ. 484²⁵), (Mαχ. 228³)·
  • β) περιφρονώ:
    • (Γλυκά, Στ. 410), (Πουλολ. 323 κριτ. υπ).
• 2) Kατηγορώ, βρίζω:
  • το πρικύ μου ριζικό … ατιμάζω (Πανώρ. A´ 190)·
  • τους αγιούς αρχίζει ν’ ατιμάζει (Σαχλ. N 217).
• 3) Tιμωρώ:
  • όποιος … τους καταφρονήσει, μεγάλως θέλει ατιμασθεί (Bακτ. αρχιερ. 217).

[αρχ. ατιμάζω. H λ. και σήμ.]

• ① bring disgrace upon, disgrace, dishonor, shame (syn ντροπιάζω, ant τιμώ):
  • ατίμασε τα άρματα, το όνομα, το σπίτι του |
  • δεν πιάνουν να δουλεύσουν, φοβούμενοι μήπως ατιμασθεί η ευγένειά τους (Demetrieis) |
  • τα εξοχικά αυτά κέντρα ατιμάζουν στην Ελλάδα τα τοπία (Ouranis) |
  • δεν ατιμάστηκαν, δε σκοτώθηκαν, δε μαρτύρησαν για χάρη του; (Kazantz) |
  • βλέπουμε συχνά την ίδια γενεά .. να δοξάζεται και ν' ατιμάζεται σε λίγα χρόνια μέσα (ChZalokostas)

• ⓐ be unfaithful to, disgrace (near-syn απατώ 3, κερατώνω):
  • γιατί δε σκότωσες τη γυναίκα που σ' ατίμασε; (Rysianos)

• ⓑ dishonor, rape, defile, ravish (syn L βιάζω, διαφθείρω):
  • αυτοί ατίμασαν τ' αγόρια μας πριν τα ξεκοιλιάσουν (Myriv) |
  • το μοναστήρι εχρησίμευε ως άσυλο των παρθένων, που εκινδύνευαν να ατιμασθούν από τους δυνάστες (Varelas) |
  • poem την αδελφή μου ατίμησαν κι αμέσως την εσφάξαν (Solom)

• ② region. speak ill of s.o., vilify, malign (syn βρίζω, εξυβρίζω, κακολογώ):
  • όσο την ατιμάζεις και την κακοθελάς, τόσο περισσότερο την αγαπώ και τη λυπούμαι (Kondylakis)

[fr postmed, MG ατιμάζω ← Κ (also pap), AG ἀτιμάζω, der of ἄτιμος]