• (Προκ. για ζώο) που έχει στο μέτωπο στίγμα σε σχήμα άστρου:
  • φαρίν εκαβαλίκευεν φιτυλόν, αστεράτον (Διγ. Z 304).

[<ουσ. αστέρι + κατάλ. ‑άτος. H λ. και σήμ.]

• ① star-filled, star-studded, starry (syn αστέρινος 2, αστράτος 1, άστρινος 2, L αστερόεις, έναστρος):
  • poem δίνει βιτσιά γοργά στ' αλόγατα κι αυτά πετούν και φεύγουν | προθυμερά, στη γης ανάμεσα και στ' αστεράτα ουράνια (Homer Il 5.769 Kaz-Kakr)

• ② starry, shining, flashing, sparkling (syn αστέρινος 2b, αστράτος 2, αστρικός 3, near-syn λαμπερός):
  • φίδι με λέπια αστεράτα (Terzakis) |
  • με κοίταζε με το μάτι της εκείνο το αστεράτο, καρφωτά (id.)

• ③ having a white spot or star on the forehead, starred (syn αστρομέτωπος):
  • αστεράτο άλογο, γαϊδούρι, πρόβατο |
  • η μπάλια η αστεράτη (Christovasilis) |
  • ο γάιδαρος τάνυσε τη μουσούδα του .. κι άφησε να τον χαϊδέψει απαλά στ' αστεράτο μέτωπο (Petimezas-L) |
  • poem τον αστεράτοταύρο τους θωρούν, το μέγα κανακάρη, | να μπαίνει πρώτος πρώτος στο χορό κλ (Kazantz Od 6.300)

[fr MG αστεράτος, der of αστέρας]