• 1) Που έχει την τάση να αρπάζει:
  • αρπακτικήν … χείρα (Mανασσ., Ποίημ. ηθ. 108).
• 2) (Προκ. για νερό) που αντλείται γρήγορα· «αμίλητο»:
  • (Iερακοσ. 391¹⁹).

[μτγν. επίθ. αρπακτικός. H λ. και σήμ.]

• ① predatory, predacious:
  • αρπαχτικό γεράκι, λιοντάρι |
  • όλοι οι εργοδότες δεν είναι αρπακτικά όρνεα |
  • η Λιβαδιά ήταν η βίγλα, απ' όπου ξεκινούσαν για τις αρπακτικές τους εκστρατείες (Ouranis) |
  • μηδέ τα τσακάλια στο λόγγο δεν είναι τόσο αρπαχτικά και τόσο σκληρόκαρδα (Panagiotop) |
  • αν (το ψάρι) τύχαινε να 'χει αρτυθεί μ' ανθρώπινο κρέας, τότες γινόταν πιο αρπακτικό, χύμαγε αδίσταχτα στο βουτηχτή (Zappas)

• ⓐ rapacious, greedy, covetous, insatiable (syn άπληστος2 1, άρπαγας2):
  • ~λαός |
  • αρπακτική βουλιμία, πολιτική, φάτσα, ψυχή |
  • αρπακτικό ύφος |
  • αρπαχτική ανατριχίλα επάγωνεν απ' άκρη σ' άκρη το σώμα του (Karkavitsas) |
  • πάλευαν να σώσουν το βιος τους από τις αρπακτικές διαθέσεις της αγροτιάς (Melas) |
  • poem οι κόρακες αρπακτικοί βρίθαν στα διάφεγγα ύψη (Peranthis)

• ② grasping, grabbing, gripping:
  • αρπαχτικά δόντια, μάτια, νύχια |
  • είδα κι έπαθα να ξεφύγω από τα αρπακτικά χέρια, με τα οποία τραβούσαν τα μανίκια μου (Ouranis) |
  • poem .. σφήνωνε στο γόνα | βαθιά το αρπαχτικό σαν του θεριού τετράγκωνο σαγόνι (Kazantz Od 7.704)

• ③ hasty, hurried (syn αρπαχτός, βιαστικός, πεταχτός):
  • έριξα μια βίαιη αρπαχτικιά ματιά στις ζωγραφιές γύρα και σβάρνισα τα λαμπερά χρώματα (Kazantz)

[fr postmed (Somavera), MG αρπακτικός ← PatrG, K ἁρπακτικός, der of ἁρπακτός]