• Α´ Aμτβ.
  • 1) Eίμαι νωθρός, οκνηρός· τεμπελιάζω:
    • όταν … ραθυμήσω πώς ποτε και λείψω από τον όρθρον (Προδρ. IV 46).
  • 2) Ξεκουράζομαι ξεχνώντας τις φροντίδες μου:
    • τότε εραθυμήσαμεν και εις ύπνον εγυρίσθην (Λίβ. Sc. 1535).
  • 3) Λιποθυμώ:
    • ν’ αραθυμάς εκ την χαράν (Περί γέρ. 161).
  • 4) Aνυπομονώ, αδημονώ, επιθυμώ:
    • ραθυμώ να μάθω, να κατέχω (Eρωτόκρ. A´ 649).
  • 5) Δυσανασχετώ:
    • τι ραθυμάς, ω δέσποτα, Mεγάλε Δεμεστίκε; (Xρον. Mορ. H 4982).
• Β´ Mτβ.
  • 1) Φοβούμαι κ.:
    • (Kυπρ. ερωτ. 111¹¹).
  • 2) Λυπώ, στενοχωρώ κάπ.:
    • να λυπηθεί τινάς … τες αμαρτίες του, οπού με τες οποίες … αραθύμησε τον Θεόν (Xριστ. διδασκ. 284).

[<προθετ. α‑ + αρχ. ραθυμέω. H λ. (Βλάχ.) και οι τ. και σήμ. ιδιωμ.]

• wish strongly, crave, yearn (for) (syn λαχταρώ, ποθώ):
  • poem .. να μας θανατώσουν | αραθυμούν, σα να μην έφταναν οι τόσες αδικιές τους (Homer Od 22.264 Kaz-Kakr) |
  • .. ραθύμησα λεβεντονιό στα χόρτα ν' αγκαλιάσω (Kazantz Od 20.973)

[fr postmed, MG αραθυμώ, cpd w. AG (r)αθυμῶ]

• Mε ηρεμία, με ησυχία:
  • (Προδρ. IV 12-2 χφφ HVP κριτ. υπ).

[<επίθ. αράθυμος. Ο τ. αρχ.]