• spurned or rejected person (near-syn απόβλητος1, αποδιωγμένος1):
  • ποιος αγνοεί το δράμα των αγνοημένων, των απωθημένων, που υποφέρουν επειδή είχαν ποθήσει τη δόξα; (Stasinop)

[substantiv. m of απωθημένος2]

• ① pushed back or aside, suppressed (near-syn αποδιωγμένος2, παραγκωνισμένος, παραμερισμένος):
  • τα πιο αδύναμα ελάφια έμεναν στην άκρη απωθημένα από τα πιο ορμητικά (Thrylos) |
  • θέλουν να ποζάρουν για αδικημένοι, για απωθημένοι από τους καπάτσους και τους ανήθικους (Glezos)

• ② prevented fr being expressed, excluded fr consciousness, repressed (near-syn καταπιεσμένος):
  • ~ερωτισμός |
  • απωθημένη επιθετικότητα, πίκρα, συγκίνηση, συμπάθεια, ψυχή |
  • απωθημένες αναμνήσεις, επιθυμίες, ορμές, σκέψεις, τάσεις |
  • απωθημένο κατάλοιπο, ένστικτο, πάθος, πείσμα |
  • σεξουαλικά απωθημένη σχέση |
  • εκφράζουν τα ψυχικά συμπλέγματα, που βρίσκονται απωθημένα στα βάθη του ασυνειδήτου (Papanoutsos) |
  • ο ~μεσσιανικός πόθος του K. βρίσκει διέξοδο στη μυθιστοριογραφία του (Prevelakis) |
  • ο Λ. είχε μια ανάγκη φιλίας έντονα τραυματισμένη ή απωθημένη (Dimaras) |
  • του βγήκε στον αφρό η απωθημένη αλήθεια (Lamprou)

[ppp of απωθώ]