• I. (Ενεργ.) αναγκάζω κάπ. να σιωπήσει:
  • ήκουσαν ότι αποστόμωσε τους Σαδδουκαίους (Μάξιμ. Καλλιουπ., Κ. Διαθ. Ματθ. κβ´ 34).
• II. (Μέσ.) παύω να μιλώ, «χάνω τη μιλιά μου»:
  • (αυτ. Λουκ. δ´ 35).

[μτγν. αποστομόω. Η λ. και σήμ.]

• ① block s.o.'s mouth:
  • αν τύχει η μητέρα να έχει βαρύ ύπνο μπορεί γέρνοντας στο πλευρό ν' αποστομώσει το μωρό (Saratsis, adapted)

• ② make s.o. unable to give an answer, argue down, reduce to silence, silence, dumbfound:
  • ~ τον αντίπαλό μου |
  • ~ |
  • του είπε μια κουβέντα και τον αποστόμωσε |
  • του έδειξα το γράμμα του και τον αποστόμωσα |
  • δε μπορεί κανένας να τον αποστομώσει |
  • η απλή λογική του πατέρα μού επιβλήθηκε, μ' αποστόμωσε (Xenop) |
  • έριχνε στην κρίσιμη στιγμή μιαν παροιμία κι αποστόμωνε τις ακατάσταστες παρλάτες (Kazantz) |
  • λίγο πιο πριν ο Σωκράτης έχει αποστομώσει και γελοιοποιήσει το Θρασύμαχο το σοφιστή (Kakridis) |
  • είχα τα επιχειρήματά μου, για να τους αποστομώσω· να τους αποδείξω πως δεν ήταν ακριβώς όπως τα είχαν υποθέσει τα πρότυπά τους (Panagiotop) |
  • νομίζουμε ότι αρκεί η επίκληση του "ελληνοχριστιανικού" πνεύματος .. για να αποστομώσουμε κάθε ιδεολογικόν αντίπαλο (Theotokas) |
  • poem και της αλήθειας η πνοή το ψέμ' αποστομώνει (Palam) |
  • αδημονεί ο Φερνάζης ..|..|.. τους επικριτάς του | τους φθονερούς, τελειωτικά ν' αποστομώσει (Kavafis)

• ③ dull the edge, make blunt (syn αμβλύνω L, στομώνω):
  • με τα χαρτιά που κόβεις θα αποστομώσεις το ψαλίδι |
  • με το να κόβεις τέτοια πράγματα μου αποστόμωσες όλα τα μαχαίρια

• ⓐ intr become blunt or dull (syn αμβύνομαι):
  • το μαχαίρι, το τσεκούρι αποστόμωσε |
  • folks. και συ, σπαθί μου δαμασκί, να μην αποστομώσεις

[fr kath αποστομώνω ← K ἀποστομῶ (-όω)]