• 1) Aπαντώ:
  • (Λίβ. Esc. 3125), (Φλώρ. 800).
• 2) Aπευθύνω το λόγο, λέω (χωρίς να προηγηθεί ερώτηση):
  • ωσάν τον είδεν (ενν. τον λέοντα) απεκρίθη και είπεν τον (Διγ. Άνδρ. 334³²).
• 3) Aπολογούμαι (στο δικαστήριο):
  • ένι … κρατημένη … να αποκριθεί απ’ αύτα απού την αγκαλέ (Aσσίζ. 345²⁴).
• 4) Eυθύνομαι:
  • Περί σημαδίων φθορά, ποίος αποκρίνεται (Bακτ. αρχιερ. 180).
• 5) Eίμαι διάδικος (σε δικαστικό αγώνα):
  • ου δύναται … να αποκριθεί αυτός, να δικαστεί μετά σου (Διδ. Σολομ. P 88).
• 6) Aνταποδίδω την εχθρική επίθεση:
  • αππέσσω απεκρίνουνταν όσ’ ήσαν στο καστέλλιν (Θρ. Kύπρ. M 683).

• H μτχ. ενεστ. ως ουσ. = κατηγορούμενος:
  • (Aσσίζ. 342⁷).

[αρχ. αποκρίνομαι. Oι τ. ‑κρένομαι, ’ποκρίνομαι και σήμ. ιδιωμ. H λ. και σήμ.]

• ① answer, respond, reply (syn απαντώ 3):
  • άκουσα τη μητέρα μου ν' αποκρίνεται με πικρία (Prevelakis) |
  • το ρώτησε ξαφνιασμένη τι έχει, κι εκείνο δεν ήξερε ν' αποκριθεί (Venezis) |
  • στο γράμμα αυτό αισθάνομαι μεγάλη αδυναμία να αποκριθώ (Palam) |
  • ο ηθοποιός στη σκηνή αποκρίνεται στην επιδοκιμασία με τον ίδιο τρόπο (Charis) |
  • folks. κανείς δεν αποκρίθηκε, κανείς δεν πολογιέται (Passow) |
  • poem κι όλα αυτά μ' αποκριθήκαν | πώς εσύ δεν μ' αγαπάς (Solom) |
  • ένας αφέντης την κυρά λοξά γλυκοκοιτάει | ενώ γλυκά και πρόσχαρα εκείνη τ' αποκραίνει (Tsalapatanis)

• ② react to, respond to (syn αντιδρώ 2, απαντώ 3b):
  • συνηθίζομε ένα οργανισμό να αποκρίνεται σε διδόμενο ερέθισμα με την ίδια αντίδραση (Papanoutsos, adapted) |
  • καθένας αποκρίνεται στα έργα της τέχνης ανάλογα με τις συντεταγμένες που τον προσδιορίζουν βιολογικά, ψυχολογικά κλ (id.)

• ③ resound, echo (syn αντηχώ 1, απηχώ 1):
  • οι χαρούμενες φωνές αποκρινόνταν από αμπέλι σε αμπέλι (Prevelakis) |
  • τα μουγκρητά αποκρένουνταν από αυλή σ' αυλή (id.)

[fr postmed, MG αποκρίνομαι ← PatrG, K (also pap), AG ἀποκρίνω/ἀποκρίνομαι]