• 1) (Eνεργ. και μέσ., αμτβ.) χάνω την ελπίδα μου, απογοητεύομαι:
  • (Φλώρ. 728), (Διγ. Άνδρ. 334¹⁵), (Πανώρ. A´ 44).
• 2)
  • α) (Eνεργ. μτβ. με αντικ. πρόσωπο) κάνω κάπ. να χάσει την ελπίδα του:
    • Eυχαριστούμεν τον Xριστόν που δεν μας απελπίζει (Διήγ. ωραιότ. 689)·
  • β) (προκ. για άρρωστο) τον θεωρώ καταδικασμένο, «ξεγραμμένο»:
    • Χριστέ μου, … ανάστησον νέον απελπισμένον από πάντων των ιατρών (Διγ. Άνδρ. 409²⁷).

[αρχ. απελπίζω. Oι τ. και σήμ. ιδιωμ. H λ. και σήμ.]

• ① cause s.o. to lose hope, drive s.o. to despair (syn απογοητεύω, αποθαρρύνω, αποκαρδιώνω):
  • ο γιατρός τους απέλπισε σχετικά με την κατάσταση του αρρώστου |
  • prov μην απελπίζεις άνθρωπο με τη δική σου γνώση, γιατί δεν ξεύρεις ο θεός τι έχει να του δώσει do not counsel despair for you do not know God's plan |
  • φρόντισε ν' απελπίσεις τον πατέρα, για να μην πιστεύει άδικα πως θα 'χω την τρέλα να γυρίσω (Papantoniou) |
  • η αμοιβαία εξάρτηση του παρατηρητή και του παρατηρούμενου πράγματος πάει σήμερα ν' απελπίσει τη θεωρητική Φυσική (Papanoutsos) |
  • και κείνοι κάτι θα ονειρεύουνταν, για να μην απελπίζουνται από την ξεσκισμένη ζωή που ζούσαν (Prevelakis) |
  • στο πρώτο καφενεδάκι όπου μπήκε, τον απέλπισαν πως θα 'βρισκε κατάλυμα (TAthanasiadis)

• ② mi απελπίζομαι lose hope or heart, be in despair, be discouraged, give up (syn απαυδώ 2, near-syn απογοητεύομαι, ant αισιοδοξώ, ελπίζω):
  • ο πατέρας μου ήταν απελπισμένος με το χάλι μου (Myriv) |
  • το περασμένο καλοκαίρι έκανα εμπόριο· αλλά έπεφτα έξω και απελπίστηκα (Lountemis) |
  • σαν είδε ο λαός τα πολλά τα τούρκικα καράβια μέσα στο λιμάνι, απορούσε και θαύμαζε, κι απελπιζόταν κ' έκλαιγε (Petsalis) |
  • folks. Γιωργάκη μου, μη χάνεσαι, μη θέλεις ν' απελπιέσαι (Passow) |
  • poem γλήγορα, μου είπε, εσύ απορπίζεσαι, | κ' εύκολα παίρνεις και φοβάσαι (Skipis)

[fr postmed απελπίζω ← MG, PatrG ← K (also pap), AG; form ἀπελπιέμαι fr MG απελπιούμαι]