• disobedient or insubordinate person, rebel (syn ανυπάκουος1, ανυπότακτος1, απειθής1):
  • απαγορεύει στον απείθαρχο να προσέλθει στην εκκλησία (Vacalop, adapted) |
  • απάνω τους· χτυπάτε τους απείθαρχους· ξύλο στους άτακτους (Palaiologos)

[substantiv. m of απείθαρχος2]

• ① undisciplined, disorderly (syn απειθάρχητος 1):
  • ~ λαός, πολεμιστής |
  • απείθαρχες ορδές, απείθαρχα πλήθη |
  • οι ενοχλήσεις προέρχονται από τους απείθαρχους επαναστατικούς φρουρούς |
  • οι ξένοι μάς θεωρούν σαν ένα σύνολο απείθαρχο (Palaiologos)

• ⓐ unsystematic (syn απειθάρχητος 1b):
  • έχει κουρασθεί από τις απείθαρχες οδοιπορίες του (Kanellop) |
  • η αισθητική επιβολή εξατμίζεται σε μιαν απείθαρχη και αυτοσχεδιαστική προτίμηση (Chourmouzios)

• ② insubordinate (syn απειθάρχητος 2):
  • απείθαρχοι αποστάτες |
  • ~ στο κυβερνητικό κόμμα, στο νόμο |
  • διαβιβάζει τις διαταγές του γενικού αρχηγού στους απείθαρχους τοπάρχες (Vranousis)

• ⓑ unruly, disobedient (syn απειθάρχητος 2b):
  • απείθαρχα παιδιά |
  • απείθαρχοι και φιλόδοξοι ιερείς |
  • αρνούνται να δεχθούν διαταγές, είναι απείθαρχοι |
  • ο στρατηγός προσπαθούσε να προσεταιρισθεί τις απείθαρχες λεγεώνες (Roussos) |
  • η περίεργη αυτή ξένη αναστατώνει τον τόπο με τον απείθαρχο χαρακτήρα της (Chatzinis)

• ③ uncontrollable (syn απειθάρχητος 3):
  • απείθαρχη φαντασία |
  • έντονες και απείθαρχες αντιφάσεις |
  • η βούληση αβοήθητη είναι δύναμη τυφλή και απείθαρχη (Papanoutsos)

[fr kath (neol Koumanoudis) απείθαρχος, cpd w. AG (Aeschyl.) πείθαρχος]