• 1) Tακτοποιώ, κανονίζω:
  • (Δούκ. 141¹).
• 2) Eτοιμάζω, συγκροτώ:
  • στόλον απαρτίζει κατά του δουκός (Δούκ. 147⁹).
• 3) Tακτοποιώ διαιρώντας:
  • (Rechenb. 38⁹).
• 4) (Προκ. για κτίσμα) αποπερατώνω την οικοδόμηση:
  • (Δούκ. 307⁶).

[αρχ. απαρτίζω. H λ. και σήμ.]

• ① make up, constitute (syn L αποτελώ, κάνω, L συγκροτώ):
  • τα άτομα απαρτίζουν το σύνολο |
  • οι επίσκοποι απαρτίζουν τη σύνοδο |
  • η συλλογή απαρτίζει τρεις τόμους |
  • δεκαπέντε οικογένειες απαρτίζουν τώρα κάθε κοινότητα (Athanasiadis-N) |
  • την πολιτική τους ηγεσία την απάρτιζαν μικροί και άβουλοι άνθρωποι (Seferis) |
  • υπάρχει ανομοιογένεια των στοιχείων που απαρτίζουν τον πληθυσμό (Poulianos) |
  • μόνο στον 16ο αιώνα ξεχώρισε η νουβέλα στη Γαλλία και απάρτισε ένα ειδικό λογοτεχνικό είδος (Kanellop)

• ⓐ mediop απαρτίζομαι be composed of, be made up of, consist of (syn L αποτελούμαι, συγκροτούμαι, συνίσταμαι):
  • το δικαστήριο απαρτίζεται από δώδεκα δικαστές |
  • ο θίασος απαρτίζεται από ηθοποιούς περιωπής |
  • η ιταλική παράταξη απαρτιζόταν από τρεις μεραρχίες (Terzakis) |
  • η αρχαία τραγωδία απαρτίστηκε από το δωρικό χορικό και τον ιωνικό διάλογο (Kakridis)

• ② set up, form, establish (syn συγκροτώ, σχηματίζω):
  • μια καινούργια τάξη έχει ανάγκη να απαρτίσει τη θεωρητική της εδραίωση (Dimaras) |
  • η διάνοια συναρτά τα δεδομένα της εμπειρικής εποπτείας και απαρτίζει την αντικειμενική ενότητα της πραγματικότητας (Theodorakop) |
  • αυτό ήταν το πρόβλημα που έπρεπε να λυθεί για ν' απαρτισθεί η ηθική θεωρία (Papanoutsos)

[fr kath απαρτίζω ← MG, PatrG ← K (also pap), AG]