• 1) Aκαταμάχητος, ακαταγώνιστος:
  • κάστρον … ανυπόστατον, αδούλωτον (Kαλλίμ. 213).
• 2)
  • α) Που δεν έχει σταθερή βάση, σαθρός:
    • (Mανασσ., Ποίημ. ηθ. 89)·
  • β) που δεν έχει ηθικό υπόβαθρο:
    • ψεύτρα και ανυπόστατη (Tριβ., Pε 310)·
  • γ) ασταθής:
    • την ανυπόστατον εναλλαγήν του χρόνου (Bίος Aλ. 3678).

[αρχ. επίθ. ανυπόστατος. H λ. και σήμ.]

• ① having no existence or substance, unfounded, nonexistent (syn ανύπαρκτος):
  • οι διωγμοί των Tούρκων στην Eλλάδα από την ελληνική διοίκηση είναι ανυπόστατοι |
  • δίκιο, ομορφιά, δίψα της αλήθειας είναι πράγματα ανυπόστατα για το θεριό, για τον άνθρωπο όμως είναι τα δείγματα της ανθρωποσύνης του (Prevelakis) |
  • η αντιμεταφυσική δέχεται πως τα μεταφυσικά προβλήματα είναι ανυπόστατα νοητικά πλάσματα (Theodoridis) |
  • poem μήπως πιστεύω πια στην ύπαρξή σας | μοιραίοι σύντροφοι, ανυπόστατοι ήσκιοι (Seferis)

• ② unfounded, groundless, baseless (syn αβάσιμος, ant βάσιμος):
  • ανυπόστατοι θρύλοι, ισχυρισμοί |
  • ανυπόστατη κατηγορία, συκοφαντία |
  • ανυπόστατες απόψεις, προφάσεις |
  • αστήριχτες και ουσιαστικά ανυπόστατες διδασκαλίες |
  • μάταιη και ανυπόστατη συζήτηση |
  • η αναφορά ονομάτων στη μελέτη κρίνεται από πολλούς τολμηρή, αν όχι ανυπόστατη, αφού οι γνώσεις μας στο θέμα αυτό είναι ελάχιστες και ανεπαρκείς (Despinis)

• ③ invalid, null, void:
  • το δικαίωμα του κληρονόμου κρίθηκε ανυπόστατο |
  • το πρωτοδικείο κήρυξε ανυπόστατες τις αρχαιρεσίες |
  • ο γάμος χριστιανού του ανατολικού δόγματος με χριστιανό άλλου δόγματος θεωρείται ~ (Christidis AK)

[fr kath ανυπόστατος ← MG, PatrG ← K, AG]