• contradiction, objection (syn αντιλογία, αντιμιλιά):
  • η διαλεκτική θεμελιώνει λογικά το αιώνιο ~ του απολύτου προς το σχετικό (Theodorakop) |
  • ακούονταν κάπου φωνές και βλαστημιές και βρισιές των αντρών στις γυναίκες τους και κάποτε απότομα τ' αντιμιλήματα εκείνων (Karkavitsas) |
  • ο τόνος της φωνής του καπετάνιου δε χωρούσε ~ (RKatseli) |
  • poem σκάψανε και με την αξίνα του ήλιου | μια κοίτη πέτρινη για να κυλά η ψυχή σου | αντίμαχη και χωρισμένη μες στ' αντιμιλήματα | που κατεβαίνουν απ' τη μια | κι από την άλλην όχθη (Decavalles)

[der of MG αντιμιλώ]