• 1) Aντηχώ:
  • αντιδονούσαν και τα όρη από την φωνήν εκείνην (Διγ. Άνδρ. 377¹⁵).
• 2) Hχώ, βγάζω ήχο χαρούμενο ή θρηνητικό:
  • αντιδονούν οι ποταμοί, κλαίουσιν τα λιβάδια (Περί ξεν. 22).

[<πρόθ. αντί + αρχ. δονώ. O τ. αδονώ και σήμ. κυπρ. H λ. και σήμ. ιδιωμ.]

• ① to echo, to ring (out), resound, reverberate (syn in αντηχώ):
  • αντιδονούν τα λαγκάδια, αντιδονεί η αυλή, αντιδόνησαν οι πυροβολισμοί |
  • πέφτουν τα πετράδια κι αντιδονούν κακαριστά απάνω στις πέτρες (Kazantz) |
  • η μέρα που γεννιόταν αντιδόνησε από αλόγου ποδοβολή (Prevelakis) |
  • οι βουνοπλαγιές αντιδονούν από τις ιαχές (Terzakis) |
  • ακούει τους αντίλαλους που αντιδονούν (LAkritas) |
  • poem ο άσπλαχνος χαλκός αντιδονούσε, | με τα σπαθιά και με τα δίκοπα κοντάρια ως πολεμούσαν (Homer Il 14.25 Kaz-Kakr) |
  • κι απ' των ποδιών τους χτύπους το τρανό παλάτι αντιδονεί (Homer Od 23.146 Kaz-Kakr)

• ⓐ resound, of a vibrating body (string, wing etc):
  • τα φτερά των κορακιών αντιδόνησαν σαν κόρες δοξαριού (Kazantz, adapted) |
  • όλο της το νευρικό σύστημα .. αντιδονούσε σαν παρατεντωμένη χορδή (Terzakis) |
  • poem κ' ευτύς σαγίτα ρίχνει, | και το ασημένιο του αντιδόνησε τρομαχτικά δοξάρι (Homer Il 1.49 Kaz-Kakr)

• ② pass only vibrate in sympathy, reverberate:
  • το ατομικό όραμα, όταν η ψυχή αντιδονείται από τον ομαδικό κραδασμό, είναι ταυτόχρονα και συλλογικό (Chourmouzios)

[fr MG αντιδονώ]