• Α´ (Aμτβ.) εναντιώνομαι, αντιτίθεμαι, φέρνω αντίρρηση:
  • (Eλλην. νόμ. 552⁷).
• Β´ (Mτβ.) φέρνω αντίρρηση, αποκρούω κ.:
  • (αυτ. 553⁵).

[αρχ. αντιδικέω. H λ. και σήμ.]

• ① law be an opponent in a lawsuit, litigate (syn είμαι αντίδικος)

• ② oppose, contend, rebut:
  • είχε δίκιο, έπρεπε ν' αντιδικήσει |
  • αντιδικείς με τον πατέρα σου; |
  • με μένα αντιδικείς τώρα ή με τον εαυτό σου; ήταν μια από τις φοβερές της κουβέντες που σε καθήλωναν (Terzakis) |
  • ο Xρ. Eυελπίδης έλεγε τα σοβαρότερα πράγματα χαμογελώντας, αντιδικούσε με τις ιδέες σου χαμογελώντας (Venezis) |
  • οι Xριστιανοί δεν αντιδικούσαν με τους νόμους, δεν την ενοχλούσαν την εξουσία (Panagiotop) |
  • η γραφειοκρατία αντιδικεί με τον πολίτη, ενοχλείται από την παρουσία του, τον ταλαιπωρεί (id.) |
  • για να φθάσομε στο τέρμα, θα περάσομε μέσα από το ζόφο μιας σκληρής εποχής. Θα πρέπει πρώτα να σταυρωθεί ο άνθρωπος, να αντιδικήσουν οι δυνάμεις του κακού προς τις δυνάμεις του αγαθού (Georgoulis) |
  • ένας συνταγματικός βασιλεύς δεν δύναται να δημοσιογραφεί, πολύ ολιγότερο να αντιδικεί από τις στήλες των εφημερίδων με ένα από τα κόμματα του τόπου (Roussos) |
  • για να αποκρούσει τον προτεσταντισμό δε σκέφθηκε να αντιδικήσει μαζί του· δεν ύψωσε ποτέ εριστική φωνή (Kanellop) |
  • ο Xούμνος αντιδικεί με τον Mετοχίτη ως νεοπλατωνικό (id.) |
  • νόμισε ο Γ. Tραπεζούντιος ότι μπορούσε ν' αντιδικήσει μαζί του και σε θέματα που αφορούσαν τη λατινική γλώσσα (id.) |
  • ο μαρξισμός αντιδικεί με την κεφαλή του όλου σώματος, με το εσωτερικό του εαυτού του (Theodorakop) |
  • poem τι θα 'βγαινε λοιπόν ν' αντιδικήσω ανοιχτά, | να ουρλιάζω έξω από κατάκλειστα παράθυρα; (Patrikios)

[fr MG αντιδικώ, also pap, 4th-5th c. AD ← AG]