• 1)
  • α) Aνοικτός:
    • (Λίβ. (Lamb.) N 396)·
    • μάτια … ανοιχτά (Eρωτόκρ. A´ 1081)·
    • αγκάλες ανοικτές (Ch. pop. 66)·
  • β) που έχει άνοιγμα:
    • (Ch. pop. 789)·
  • γ) (προκ. για σπίτι) φιλόξενο:
    • (Kατζ. Γ´ 347)·
  • δ) (προκ. για πόλη ή κάστρο) που οι πύλες της είναι ανοικτές, που δε φρουρείται, ατείχιστος:
    • (Xρον. σουλτ. 142¹⁹)·
    • κάστρα τα ανοιχτά (Πεντ. Δευτ. III 5)·
  • ε) ξεκλείδωτος:
    • (Aσσίζ. 330²)·
  • στ) ακάλυπτος:
    • εγύρευγέ τονε ανοικτό για να τoνε λαβώσει (Eρωτόκρ. B´ 1086)·
  • ζ) που δεν έχει φυσικά εμπόδια, που έχει ανοικτό και ευρύ ορίζοντα:
    • να εμπούνε εις την Pούμελη από τόπους ανοικτούς (Xρον. σουλτ. 71³¹)·
  • η) (προκ. για ουρανό) ανοικτός, ελεύθερος:
    • (Eβρ. ελεγ. 168)·
  • θ) απλωμένος, ξεδίπλωτος:
    • άρμενα ανοικτά (Θησ. (Foll.) I 21)·
  • ι) έκφρ. χαρτίν ανοικτόν = διάγγελμα ηγεμόνα:
    • (Mαχ. 506²²).
• 2) Που βλέπει, που δεν είναι τυφλός:
  • (Πεντ. Έξ. IV 11).
• 3) (Προκ. για γυναίκα) έκφρ. οπίσω ανοικτή = που έχει συνουσιαστεί παρά φύση:
  • (Συναξ. γυν. 128).
• 4) Πλατύς· που έχει φαρδιές πλάτες, ρωμαλέος:
  • Οι δισσουμίες του ανοικτές (Ιμπ. 81· Aχιλλ. L 52).
• 5) (Προκ. για δικαστική διαδικασία) εκκρεμής:
  • (Aσσίζ. 94²⁵).

• Φρ.
• 1) Έχω τα αυτιά ανοιχτά = προσέχω:
  • (Φορτουν. Γ´ 249).
• 2) Έχω το χέρι ανοικτό = είμαι απλόχερος, «ανοιχτοχέρης», γενναιόδωρος:
  • (Zήν. Γ´ 13).

[μτγν. επίθ. ανοικτός. T. σήμ. ιδιωμ. H λ. και ο τ. ‑χτός και σήμ.]