Παράλληλη αναζήτηση
| 2 εγγραφές [1 - 2] | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- ανθρωποκεντρισμός ο [anθropokendrizmós] Ο17 : (φιλοσ.) θεωρία που υποστηρίζει ότι ο άνθρωπος αποτελεί το κέντρο και τον τελικό σκοπό του σύμπαντος.
[λόγ. < γαλλ. anthropocentrisme < anthropo centr(ique) = ανθρωποκεντρ(ικός) -isme = -ισμός]
[Λεξικό Γεωργακά]
- ανθρωποκεντρισμός [anθropocendrizmós] ο, (L)
- anthropocentricism or anthropocentrism:
- ο ~ θεωρεί ότι ο σκοπός της δημιουργίας του κόσμου είναι ο άνθρωπος |
- απόλυτος, μεταφυσικός ~ |
- ο ~ του Πρωταγόρα |
- ο ~ του κλασικού Eλληνισμού και της Pώμης |
- η αναγέννηση έπαιρνε σιγά σιγά την οριστική της μορφή με τον ανθρωποκεντρισμό της και τον ουμανισμό της (Panagiotop) |
- οι τοιχογραφίες του Kουτούζη μαρτυρούν δυτική τεχνοτροπία και κίνηση και εγκαινιάζουν τον ανθρωποκεντρισμό (Floros) |
- ο δυναμισμός του βυζαντινού ρυθμού έμεινε πάντα μέσα στα όρια του ανθρωποκεντρισμού (EIR, Taxidia)
[fr kath ανθρωποκεντρισμός, cpd w. κέντρον w. suff -ισμός]
- anthropocentricism or anthropocentrism:
