• ① breath, breathing (syn in ανάσα 1):
  • βαθιά, βαριά, καυτερή, σιγανή, στυφή, υγρή ~ (ανασαμιά) |
  • της νύχτας η ~ |
  • θερμές ανασαμιές |
  • με την κάθε ~ ρουφάμε κι άλλον αέρα |
  • μόλις ακουγόταν η ανασαμιά του (Venezis) |
  • κρατάει την ~ του (Vlami) |
  • οι άλλοι μαστόροι βαστούν την ~ τους, τι θα γίνει τώρα (Myriv) |
  • βραχνάς βάραινε το στήθος της πολιτείας .. η άλλοτες γελούμενη Aθήνα βάσταγε την ~ της (Zappas) |
  • το βήμα του γίνεται βήμα μου, η ανάσα του ~ δική μου (TAthanasiadis) |
  • όλοι τους με κομμένη την ~ (Vlami) |
  • η ανασαμιά του έστρωσε κάπως κανονικότερη (Myriv) |
  • σιγά σιγά σβήνουν και οι τελευταίες ανασαιμιές (Glezos) |
  • σάμπως να έχουν στριμωχτεί οι ανασαιμιές ενός άπειρου, αόρατου πλήθους (Terzakis) |
  • poem α! τι θυμάρι δυνατό η ~ του (Elytis) |
  • κι όπου διαβείς η ~ σου | λυγίζει δέντρα, χρωματίζει σύννεφα (Tsirkas)

• ② emanation, odor (syn in ανάσα 1d):
  • η ανεσαμιά του βασιλικού (Myriv) |
  • η ~ των δέντρων |
  • μια πιπεράτη ~υγρασίας (Terzakis) |
  • η ~της νύχτας κατακαθόταν πνιγερή κι ακίνητη (id., adapted) |
  • ξαπλώνει ανάσκελα πάνω στην επιφάνεια του νερού, αφήνοντας την απαλή ~ της θάλασσας να την λικνίζει ηδονικά (Karagatsis) |
  • poem με την ~ | του πράου βραδιού αναρρίγησε (Panagiotop) |
  • και γιόμισε μοσκοβολιά της γης η ~ (Lountemis)

[fr MG *ανασαμαία, der of ανασαμός (← ανεσαμός, der of ανεσαίνω), w. suff -αία (-έα); the form ανασαιμιά resulted from anal. interference of the related verb ανασαίνω]