• 1)
  • α) (Προκ. για ζώα) άγριος, ατίθασος:
    • ανήμερον θηρίον (Bεντράμ., Γυν. 61)·
  • β) (προκ. για ανθρώπους) άγριος, φοβερός, κακός:
    • (Φλώρ. 1365)·
  • γ) (προκ. για φωνή) άγριος:
    • (Kαναν. 267).
• 2) (Προκ. για ψυχικά χαρακτηριστικά) υπερβολικός:
  • ανήμερον κακίαν (Eρμον. K 231).

[αρχ. επίθ. ανήμερος. H λ. και σήμ.]

• ① untamed, undomesticated, wild (syn άγριος, ant ήμερος):
  • ανήμερο βόδι, ζώο, μουλάρι |
  • μας δείχνουν τ' ανήμερα θηρία μέσα στα δάση, με πόση μανία κατασπαράζει το ένα το άλλο (Panagiotop) |
  • να σκεφθούμε πόσες χιλιάδες χρόνια ο άνθρωπος έζησε σε κατάσταση ζώου, ζώο κι ο ίδιος ανήμερο (id.) |
  • ήταν σαν την ανήμερη, πεινασμένη σκύλα, που πας να της πάρεις ένα κομμάτι κρέας μέσ' απ' τα δόντια της (Tachtsis) |
  • θα ζωγράφιζα τον Παναγή να παλεύει με τον τίγρη τον ανήμερο (Oikonomidis) |
  • poem αφού σκληρά μ' αρνήθηκες για να βρω σωτηρία | εκεί θα ζήσω στα βουνά μ' ανήμερα θηρία (IPetrop Rempetika) |
  • στην κορφή της κεφαλής σου, παλληκαρά, τρέχουν τ' ανήμερα άτια και τ' άγρια βόδια (Engonop)

• ② fig cruel (syn L αδυσώπητος, σκληρός):
  • θηρίο (or θεριό) ανήμερο (of a cruel and merciless person) |
  • μ' εκοίταζε με μάτι ανήμερο (Theotokis) |
  • γνώριζαν πόσον ανήμερα κ' εκδικητικά ήσαν τ' αφεντικά στους φταίστες δούλους τους (Karkavitsas) |
  • είναι κακοτράχαλοι, ανήμεροι στον πόλεμό τους με μας, που μείναμε στην πίστη μας (Petsalis) |
  • αυτός ο βρωμερός υπηρέτης ανήμερων αφεντάδων δεν καταλαβαίνει τίποτα από περήφανες ψυχές (ChZalokostas) |
  • τώρα ένοιωσε κάτι να σαλεύει στο κρανίο του και μας κοιτάζει ~ (Theotokas) |
  • όσο τον υποχρεώνανε να θάβει ζωντανούς τόσο και πιο ~ γινόταν ο νους του (Lountemis) |
  • poem έτσι από τότε αδιάκοπα και πάντα πολεμάει, | και ~ και ανήμπορος και τρισβασανισμένος (Palam) |
  • θα σκοτωθείς, κι ας είσαι ~ και μέγας πολεμάρχος (Homer Il 21.589 Kaz-Kakr)

• ⓐ tremendous, huge, dangerous:
  • ο ανεμοσίφουνας και το ανήμερο κύμα (Zappas) |
  • ~ χειμώνας

[fr MG ανήμερος ← AG, K, cpd of pref ἀν- & AG ≥μερο]