• 1) Που δεν έχει φτάσει την ανδρική, τη νόμιμη ηλικία:
  • (Eλλην. νόμ. 577²³).
• 2) Που δεν έχει πείρα, μη έμπειρος:
  • ανήλικον φιλιάς (Eρωτοπ. 538).

[μτγν. επίθ. ανήλικος. H λ. και σήμ.]

• minor, child:
  • δικαστήριο ανηλίκων |
  • εταιρία προστασίας ανηλίκων |
  • ιματιοθήκη ανηλίκων |
  • έξι ανήλικοι διέρρηξαν ισάριθμα ταξί |
  • μερικοί ανήλικοι είχαν διαβάσει πατριωτικά βιβλία κ' έγιναν πατριώτες (Kazantz) |
  • καλείται ο κόσμος των ανηλίκων ν' αποκτήσει τον κουμπαρά του (Palaiologos)

[substantiv. m of ανήλικος2]

• minor, under-age, immature (near-syn L άνηβος, ant ενήλικος):
  • ~ εγκληματίας |
  • ανήλικη κόρη |
  • πήραν στο λαιμό τους ανήλικα κορίτσια |
  • γιατί να ξεκουράζονται το ίδιο ανήλικα παιδιά και ενήλικοι δασκάλοι; (Papanoutsos) |
  • ο γιος του Mουσταφά έκλεψε μιαν ανήλικη χριστιανή και την εκατάφερε ν' αλλαξοπιστήσει (Prevelakis) |
  • δεν δίνανε καμιά σημασία στην ανήλική μου παρουσία (Lountemis) |
  • το εξώγαμο ανήλικο τέκνο έχει την κατοικία της μητέρας του (Christidis) |
  • folks. να μου κοιτάζουν το παιδί, το μαύρο το Δημήτρη, | που 'ναι μικρό κι ανήλικο κι από κλεφτιά δεν ξέρει! (DPetrop) |
  • poem και αισθανόντανε αντρειότερα | στην ανήλικη καρδιά (Solom)

[fr MG ανήλικος ← LK (3rd c. AD) ανήλικος, cpd of pref ἀν- & eλικος fr eλιξ; cf ἐνήλικος]