• ① not witnessed to, not proved w. evidence, unattested (syn αβεβαίωτος, απιστοποίητος, αμάρτυρος) (L):
  • ~ τύπος μιας λέξεως |
  • αμαρτύρητη γραφή unattested reading (spelling) |
  • η παιδική και νεανική ζωή (του Pήγα) έχει περάσει σε πολλαπλά δίχτυα θρύλων, αντιφατικών και αμαρτύρητων |
  • η οικογένειά του ολάκερη σπαράχτηκε από τους Tούρκους (Melas)

• ② undisclosed, unrevealed, not betrayed (ant μαρτυρημένος) of a youngster by his classmates or playmates to teacher or parent:
  • αμαρτύρητο μυστικό |
  • ο τάδε γλύτωσε, γιατί έμεινε ~ από τους φίλους του

[fr PatrG ἀμαρτύρητος (5th c. AD) ← AG]