• ① conceived, had, or done irrationally:
  • ~ ρόλος |
  • η εσωτερική τους προσπάθεια η αλογίκευτη αλλά δυναμική (Athanasiadis-N) |
  • παίζεται ένα μεγαλόπρεπα ωραίο, αλλ' αλογίκευτο και δίχως ηθική δράμα (id.) |
  • ούτε αλογίκευτο αίσθημα είναι η ηθοποιία ούτε ασυναίσθητη λογική (id.)

• ② not thinking logically (syn παραλογιζόμενος, ant λογικευόμενος):
  • ο Tζακόνι ήταν μια μεγαλοφυΐα ενστικτώδης και αλογίκευτη (Athanasiadis-N)

[cpd w. *λογικευτός (cf ModG λογικευτ-ικός): λογικευ-μένος: λογικεύομαι]